Głos św. Jana Pawła II:

   „Jeżeli młody człowiek o tak wyraźnych skłonnościach religijnych nie szedł do seminarium, to mogło to rodzić domysły, że wchodzi tu w grę sprawa jakiś innych miłości czy zamiłowań. […] W tamtym okresie decydujące wydawało mi się zamiłowanie do literatury, a w szczególności do literatury dramatycznej i do teatru. […]
   Odkrywając słowo poprzez studia literackie czy językowe, nie mogłem nie przybliżyć się do tajemnicy Słowa […] Później zrozumiałem, że te studia polonistyczne przygotowały we mnie grunt pod inny kierunek zainteresowań i studiów: mam na myśli filozofię i teologię.”

Jan Paweł II, Autobiografia

Z kalendarza:

   W przypadku Karola Wojtyły trudno oddzielić jego powołanie religijne od poetyckiego. W młodości myślał, żeby poświęcić się temu ostatniemu. Także teatr, w którym próbował swoich sił jako aktor i reżyser, miał być dla niego przede wszystkim liturgią słowa, wyrażającego treści metafizyczne. Poematy i poetyckie dramaty pisał też jako ksiądz, biskup i kardynał. Była to dla niego nie tylko ucieczka od codziennych zajęć, ale także komentarz i uzupełnienie duszpasterstwa.

Jacek Moskwa, Jan Paweł II

Myśl na dziś: Człowiek w świecie bez poezji i muzyki jest tylko elementem łańcucha pokarmowego. (Dawid Jung)